Nie wiem ile stopni było w nocy, ale byliśmy na maksa przemarznięci. Bardzo mało spaliśmy, więc gdy zbliżał się wschód i zrobiło się cieplej, momentalnie zasnęliśmy. A niedługo później zaczęło lać. Lało i lało i nie zapowiadało się, że przestanie.
Ugotowaliśmy śniadanie (plus dużego przedsionka) i zdecydowaliśmy, że wsiadamy w pociąg, bo przy takiej pogodzie nie ma co się katować.
Po złożeniu namiotu w deszczu miałam tak przemarznięte ręce, że długo musiałam je ogrzewać nad kuchenką, żeby odzyskać czucie. Horror!
Na szczęście do najbliższej stacji mieliśmy mniej niż 5km. W oczekiwaniu na pociąg zmotaliśmy sobie nocleg pod dachem, żeby się wygrzać i wysuszyć. (Ale mieliśmy fuksa!) Szynobusem dotarliśmy do Witnicy - tam, gdzie wstępnie planowałam zacząć majówkę. Nasza noclegownia w lesie, daleko od centrum miasta, ale przecież nie o bliskość miasta nam chodzi.